|
alícă / alíce s. f., g.-d. art. alícei; pl. alíce (Sursa: DOOM 2 )
| alic substantiv neutru | nearticulat | articulat | | nominativ-acuzativ | singular | alic | alicul | | plural | alice | alicele | | genitiv-dativ | singular | alic | alicului | | plural | alice | alicelor | | vocativ | singular | — | | plural | — | | alică substantiv feminin | nearticulat | articulat | | nominativ-acuzativ | singular | alică | alica | | plural | alice | alicele | | genitiv-dativ | singular | alice | alicei | | plural | alice | alicelor | | vocativ | singular | alică, alico | | plural | alicelor | | alice substantiv feminin | nearticulat | articulat | | nominativ-acuzativ | singular | alice | alicea | | plural | alice | alicele | | genitiv-dativ | singular | alice | alicei | | plural | alice | alicelor | | vocativ | singular | alice, aliceo | | plural | alicelor |
|