alícă / alíce s. f., g.-d. art. alícei; pl. alíce (Sursa: DOOM 2 )
alic substantiv neutru | nearticulat | articulat | nominativ-acuzativ | singular | alic | alicul | plural | alice | alicele | genitiv-dativ | singular | alic | alicului | plural | alice | alicelor | vocativ | singular | — | plural | — | alică substantiv feminin | nearticulat | articulat | nominativ-acuzativ | singular | alică | alica | plural | alice | alicele | genitiv-dativ | singular | alice | alicei | plural | alice | alicelor | vocativ | singular | alică, alico | plural | alicelor | alice substantiv feminin | nearticulat | articulat | nominativ-acuzativ | singular | alice | alicea | plural | alice | alicele | genitiv-dativ | singular | alice | alicei | plural | alice | alicelor | vocativ | singular | alice, aliceo | plural | alicelor |
|