|
AMNISTIÉRE, amnistieri, s. f. Acțiunea de a amnistia și rezultatul ei. [Pr.: -ti-e-] – V. amnistia. (Sursa: DEX '98 )
AMNISTIÉRE s.f. Acțiunea de a amnistia și rezultatul ei. [< amnistia]. (Sursa: DN )
AMNISTIÉRE, amnistieri, s. f. Acțiunea de a amnistia. [Pr.: -ti-e-] (Sursa: DLRM )
amnistiére s. f. (sil. -ti-e-), g.-d. art. amnistiérii; pl. amnistiéri (Sursa: Ortografic )
| amnistia verb tranzitiv | infinitiv | infinitiv lung | participiu | gerunziu | imperativ pers. a II-a | | (a) amnistia | amnistiere | amnistiat | amnistiind | singular | plural | | amnistiază | amnistiați | | | numărul | persoana | prezent | conjunctiv prezent | imperfect | perfect simplu | mai mult ca perfect | | singular | I (eu) | amnistiez | (să) amnistiez | amnistiam | amnistiai | amnistiasem | | a II-a (tu) | amnistiezi | (să) amnistiezi | amnistiai | amnistiași | amnistiaseși | | a III-a (el, ea) | amnistiază | (să) amnistieze | amnistia | amnistie | amnistiase | | plural | I (noi) | amnistiem | (să) amnistiem | amnistiam | amnistiarăm | amnistiaserăm, amnistiasem* | | a II-a (voi) | amnistiați | (să) amnistiați | amnistiați | amnistiarăți | amnistiaserăți, amnistiaseți* | | a III-a (ei, ele) | amnistiază | (să) amnistieze | amnistiau | amnistiară | amnistiaseră | * Formă nerecomandată | amnistiere substantiv feminin | nearticulat | articulat | | nominativ-acuzativ | singular | amnistiere | amnistierea | | plural | amnistieri | amnistierile | | genitiv-dativ | singular | amnistieri | amnistierii | | plural | amnistieri | amnistierilor | | vocativ | singular | amnistiere, amnistiereo | | plural | amnistierilor |
|