chiștoácă s. f., g.-d. art. chiștoácei; pl. chiștoáce (Sursa: Ortografic )
chiștoacă substantiv feminin | nearticulat | articulat | nominativ-acuzativ | singular | chiștoacă | chiștoaca | plural | chiștoace | chiștoacele | genitiv-dativ | singular | chiștoace | chiștoacei | plural | chiștoace | chiștoacelor | vocativ | singular | chiștoacă, chiștoaco | plural | chiștoacelor | chiștoc (copil) substantiv | masculin | feminin | nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | nominativ-acuzativ | singular | chiștoc | chiștocul | chiștoacă | chiștoaca | plural | chiștoci | chiștocii | chiștoace | chiștoacele | genitiv-dativ | singular | chiștoc | chiștocului | chiștoace | chiștoacei | plural | chiștoci | chiștocilor | chiștoace | chiștoacelor | vocativ | singular | — | — | plural | — | — |
|