compatrioátă s. f. (sil. -tri-oa-), g.-d. art. compatrioátei; pl. compatrioáte (Sursa: Ortografic )
compatrioată substantiv feminin | nearticulat | articulat | nominativ-acuzativ | singular | compatrioată | compatrioata | plural | compatrioate | compatrioatele | genitiv-dativ | singular | compatrioate | compatrioatei | plural | compatrioate | compatrioatelor | vocativ | singular | compatrioată, compatrioato | plural | compatrioatelor | compatriot substantiv | masculin | feminin | nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | nominativ-acuzativ | singular | compatriot | compatriotul | compatrioată | compatrioata | plural | compatrioți | compatrioții | compatrioate | compatrioatele | genitiv-dativ | singular | compatriot | compatriotului | compatrioate | compatrioatei | plural | compatrioți | compatrioților | compatrioate | compatrioatelor | vocativ | singular | — | — | plural | — | — |
|