|
compatrioátă s. f. (sil. -tri-oa-), g.-d. art. compatrioátei; pl. compatrioáte (Sursa: Ortografic )
| compatrioată substantiv feminin | nearticulat | articulat | | nominativ-acuzativ | singular | compatrioată | compatrioata | | plural | compatrioate | compatrioatele | | genitiv-dativ | singular | compatrioate | compatrioatei | | plural | compatrioate | compatrioatelor | | vocativ | singular | compatrioată, compatrioato | | plural | compatrioatelor | | compatriot substantiv | masculin | feminin | | nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | | nominativ-acuzativ | singular | compatriot | compatriotul | compatrioată | compatrioata | | plural | compatrioți | compatrioții | compatrioate | compatrioatele | | genitiv-dativ | singular | compatriot | compatriotului | compatrioate | compatrioatei | | plural | compatrioți | compatrioților | compatrioate | compatrioatelor | | vocativ | singular | — | — | | plural | — | — |
|