CONSÚLT2, -Ă, consulți, -te, adj. (Latinism reg.) Recomandabil, oportun, indicat. – Lat. lit. consultum. (Sursa: DLRM )

Declinări/Conjugări
consult (s.n.)   substantiv neutru nearticulat articulat
nominativ-acuzativ singular consult consultul
plural consulturi consulturile
genitiv-dativ singular consult consultului
plural consulturi consulturilor
vocativ singular
plural

consult (adj.)   adjectiv masculin feminin
nearticulat articulat nearticulat articulat
nominativ-acuzativ singular consult consultul consultă consulta
plural consulți consulții consulte consultele
genitiv-dativ singular consult consultului consulte consultei
plural consulți consulților consulte consultelor
vocativ singular
plural

consulta   verb tranzitiv infinitiv infinitiv lung participiu gerunziu imperativ pers. a II-a
(a) consulta consultare consultat consultând singular plural
consultă consultați
numărul persoana prezent conjunctiv prezent imperfect perfect simplu mai mult ca perfect
singular I (eu) consult (să) consult consultam consultai consultasem
a II-a (tu) consulți (să) consulți consultai consultași consultaseși
a III-a (el, ea) consultă (să) consulte consulta consultă consultase
plural I (noi) consultăm (să) consultăm consultam consultarăm consultaserăm, consultasem*
a II-a (voi) consultați (să) consultați consultați consultarăți consultaserăți, consultaseți*
a III-a (ei, ele) consultă (să) consulte consultau consulta consultaseră
* Formă nerecomandată