FLĂCĂIÁNDRU, flăcăiandri, s. m. Flăcău mai tânăr; adolescent, flăcăuan. [Pr.: -că-ian-. – Var.: flăcăuándru s. m.] – Flăcău + suf. -andru. (Sursa: DEX '98 )

FLĂCĂIÁNDRU s. v. băiețandru. (Sursa: Sinonime )

flăcăiándru / flăcăuándru s. m., pl. flăcăiándri / flăcăuándri, art. flăcăiándrii / flăcăuándrii (Sursa: Ortografic )