INCENDIÁT, -Ă, incendiați, -te, adj. Care a suferit un incendiu. [Pro: -di-at] – V. incendia. (Sursa: DEX '98 )
INCENDIÁT adj. aprins. (Casă ~.) (Sursa: Sinonime )
incendia verb tranzitiv | infinitiv | infinitiv lung | participiu | gerunziu | imperativ pers. a II-a | (a) incendia | incendiere | incendiat | incendiind | singular | plural | incendiază | incendiați | | numărul | persoana | prezent | conjunctiv prezent | imperfect | perfect simplu | mai mult ca perfect | singular | I (eu) | incendiez | (să) incendiez | incendiam | incendiai | incendiasem | a II-a (tu) | incendiezi | (să) incendiezi | incendiai | incendiași | incendiaseși | a III-a (el, ea) | incendiază | (să) incendieze | incendia | incendie | incendiase | plural | I (noi) | incendiem | (să) incendiem | incendiam | incendiarăm | incendiaserăm, incendiasem* | a II-a (voi) | incendiați | (să) incendiați | incendiați | incendiarăți | incendiaserăți, incendiaseți* | a III-a (ei, ele) | incendiază | (să) incendieze | incendiau | incendiară | incendiaseră | * Formă nerecomandată incendiat adjectiv | masculin | feminin | nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | nominativ-acuzativ | singular | incendiat | incendiatul | incendiată | incendiata | plural | incendiați | incendiații | incendiate | incendiatele | genitiv-dativ | singular | incendiat | incendiatului | incendiate | incendiatei | plural | incendiați | incendiaților | incendiate | incendiatelor | vocativ | singular | — | — | plural | — | — |
|