|
INCENDIÁT, -Ă, incendiați, -te, adj. Care a suferit un incendiu. [Pro: -di-at] – V. incendia. (Sursa: DEX '98 )
INCENDIÁT adj. aprins. (Casă ~.) (Sursa: Sinonime )
| incendia verb tranzitiv | infinitiv | infinitiv lung | participiu | gerunziu | imperativ pers. a II-a | | (a) incendia | incendiere | incendiat | incendiind | singular | plural | | incendiază | incendiați | | | numărul | persoana | prezent | conjunctiv prezent | imperfect | perfect simplu | mai mult ca perfect | | singular | I (eu) | incendiez | (să) incendiez | incendiam | incendiai | incendiasem | | a II-a (tu) | incendiezi | (să) incendiezi | incendiai | incendiași | incendiaseși | | a III-a (el, ea) | incendiază | (să) incendieze | incendia | incendie | incendiase | | plural | I (noi) | incendiem | (să) incendiem | incendiam | incendiarăm | incendiaserăm, incendiasem* | | a II-a (voi) | incendiați | (să) incendiați | incendiați | incendiarăți | incendiaserăți, incendiaseți* | | a III-a (ei, ele) | incendiază | (să) incendieze | incendiau | incendiară | incendiaseră | * Formă nerecomandată | incendiat adjectiv | masculin | feminin | | nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | | nominativ-acuzativ | singular | incendiat | incendiatul | incendiată | incendiata | | plural | incendiați | incendiații | incendiate | incendiatele | | genitiv-dativ | singular | incendiat | incendiatului | incendiate | incendiatei | | plural | incendiați | incendiaților | incendiate | incendiatelor | | vocativ | singular | — | — | | plural | — | — |
|