MAGHIÁRĂ f. mai ales art. Limba maghiară. [G.-D. maghiarei] /<ung. magyar (Sursa: NODEX )
MAGHIÁRĂ s. unguroaică. (Sursa: Sinonime )
maghiáră (limba) s. f. (sil. -ghia-), g.-d. art. maghiárei (Sursa: Ortografic )
maghiar substantiv | masculin | feminin | nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | nominativ-acuzativ | singular | maghiar | maghiarul | maghiară | maghiara | plural | maghiari | maghiarii | maghiare | maghiarele | genitiv-dativ | singular | maghiar | maghiarului | maghiare | maghiarei | plural | maghiari | maghiarilor | maghiare | maghiarelor | vocativ | singular | maghiarule | maghiaro | plural | maghiarilor | maghiarelor | maghiară substantiv feminin | nearticulat | articulat | nominativ-acuzativ | singular | maghiară | maghiara | plural | — | — | genitiv-dativ | singular | maghiare | maghiarei | plural | — | — | vocativ | singular | maghiară, maghiaro | plural | — |
|