|
MÁISTRU2, -Ă, s. m. și f. v. maestru. (Sursa: DLRM )
MÁISTRU s. maestru, meșter. (~ într-o uzină.) (Sursa: Sinonime )
| maistru (s.m.) substantiv masculin | nearticulat | articulat | | nominativ-acuzativ | singular | maistru | maistrul | | plural | maiștri | maiștrii | | genitiv-dativ | singular | maistru | maistrului | | plural | maiștri | maiștrilor | | vocativ | singular | — | | plural | — | | maistru (s.m.f.) substantiv | masculin | feminin | | nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | | nominativ-acuzativ | singular | maistru | maistrul | maistră | maistra | | plural | maiștri | maiștrii | maistre | maistrele | | genitiv-dativ | singular | maistru | maistrului | maistre | maistrei | | plural | maiștri | maiștrilor | maistre | maistrelor | | vocativ | singular | — | — | | plural | — | — |
|