MÁISTRU2, -Ă, s. m. și f. v. maestru. (Sursa: DLRM )
MÁISTRU s. maestru, meșter. (~ într-o uzină.) (Sursa: Sinonime )
maistru (s.m.) substantiv masculin | nearticulat | articulat | nominativ-acuzativ | singular | maistru | maistrul | plural | maiștri | maiștrii | genitiv-dativ | singular | maistru | maistrului | plural | maiștri | maiștrilor | vocativ | singular | — | plural | — | maistru (s.m.f.) substantiv | masculin | feminin | nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | nominativ-acuzativ | singular | maistru | maistrul | maistră | maistra | plural | maiștri | maiștrii | maistre | maistrele | genitiv-dativ | singular | maistru | maistrului | maistre | maistrei | plural | maiștri | maiștrilor | maistre | maistrelor | vocativ | singular | — | — | plural | — | — |
|