MASTÍCĂ, mastici, s. f. Băutură alcoolică aromată cu (esență de) mastic (2). – Din tc. mastika. (Sursa: DEX '98 )
MASTÍCĂ ~ci f. Băutură alcoolică aromată, care conține mastic. /<turc. mastika (Sursa: NODEX )
MASTÍCĂ s. (pop.) sacâz. (A băut o ~.) (Sursa: Sinonime )
mastícă s. f., g.-d. art. mastícii; (sorturi, porții) pl. mastíci (Sursa: Ortografic )
mastica verb tranzitiv | infinitiv | infinitiv lung | participiu | gerunziu | imperativ pers. a II-a | (a) mastica | masticare | masticat | masticând | singular | plural | mastichează | masticați | | numărul | persoana | prezent | conjunctiv prezent | imperfect | perfect simplu | mai mult ca perfect | singular | I (eu) | mastichez | (să) mastichez | masticam | masticai | masticasem | a II-a (tu) | mastichezi | (să) mastichezi | masticai | masticași | masticaseși | a III-a (el, ea) | mastichează | (să) masticheze | mastica | mastică | masticase | plural | I (noi) | masticăm | (să) masticăm | masticam | masticarăm | masticaserăm, masticasem* | a II-a (voi) | masticați | (să) masticați | masticați | masticarăți | masticaserăți, masticaseți* | a III-a (ei, ele) | mastichează | (să) masticheze | masticau | masticară | masticaseră | * Formă nerecomandată mastică substantiv feminin | nearticulat | articulat | nominativ-acuzativ | singular | mastică | mastica | plural | mastici | masticile | genitiv-dativ | singular | mastici | masticii | plural | mastici | masticilor | vocativ | singular | mastică, mastico | plural | masticilor |
|