MAȘINÁ vb. I. tr. (Rar) A unelti, a complota. [< fr. machiner, cf. lat. machinari]. (Sursa: DN )
MAȘINÁ vb. tr. a unelti, a complota. (< fr. machiner) (Sursa: MDN )
MAȘINÁ, mașinez, vb. I. Intranz. (Rar) A unelti, a complota. – Fr. machiner. (Sursa: DLRM )
MAȘINÁ vb. v. complota, conjura, conspira, unelti. (Sursa: Sinonime )
mașina verb Surse flexiune: DLRM '58 | infinitiv | infinitiv lung | participiu | gerunziu | imperativ pers. a II-a | (a) mașina | mașinare | mașinat | mașinând | singular | plural | mașinează | mașinați | | numărul | persoana | prezent | conjunctiv prezent | imperfect | perfect simplu | mai mult ca perfect | singular | I (eu) | mașinez | (să) mașinez | mașinam | mașinai | mașinasem | a II-a (tu) | mașinezi | (să) mașinezi | mașinai | mașinași | mașinaseși | a III-a (el, ea) | mașinează | (să) mașineze | mașina | mașină | mașinase | plural | I (noi) | mașinăm | (să) mașinăm | mașinam | mașinarăm | mașinaserăm, mașinasem* | a II-a (voi) | mașinați | (să) mașinați | mașinați | mașinarăți | mașinaserăți, mașinaseți* | a III-a (ei, ele) | mașinează | (să) mașineze | mașinau | mașinară | mașinaseră | * Formă nerecomandată mașină substantiv feminin | nearticulat | articulat | nominativ-acuzativ | singular | mașină | mașina | plural | mașini | mașinile | genitiv-dativ | singular | mașini | mașinii | plural | mașini | mașinilor | vocativ | singular | mașină, mașino | plural | mașinilor |
|