PANACÉE s. f. v. panaceu. (Sursa: DEX '98 )
panacee substantiv feminin | nearticulat | articulat | nominativ-acuzativ | singular | panacee | panaceea | plural | panacee | panaceele | genitiv-dativ | singular | panacee | panaceei | plural | panacee | panaceelor | vocativ | singular | panacee, panaceeo | plural | panaceelor | panaceu substantiv neutru | nearticulat | articulat | nominativ-acuzativ | singular | panaceu | panaceul | plural | panacee | panaceele | genitiv-dativ | singular | panaceu | panaceului | plural | panacee | panaceelor | vocativ | singular | panaceule | plural | panaceelor |
|