|
PANACÉE s. f. v. panaceu. (Sursa: DEX '98 )
| panacee substantiv feminin | nearticulat | articulat | | nominativ-acuzativ | singular | panacee | panaceea | | plural | panacee | panaceele | | genitiv-dativ | singular | panacee | panaceei | | plural | panacee | panaceelor | | vocativ | singular | panacee, panaceeo | | plural | panaceelor | | panaceu substantiv neutru | nearticulat | articulat | | nominativ-acuzativ | singular | panaceu | panaceul | | plural | panacee | panaceele | | genitiv-dativ | singular | panaceu | panaceului | | plural | panacee | panaceelor | | vocativ | singular | panaceule | | plural | panaceelor |
|