STÂLPÍ, stâlpesc, vb. IV. Tranz. (Înv.) A marca (cu stâlpi) hotarul unui loc, a hotărnici. – Din stâlp. (Sursa: DLRM )

STÂLPÍ vb. v. aținti, fixa, pironi, ținti, țintui. (Sursa: Sinonime )

Declinări/Conjugări
stâlp   substantiv masculin nearticulat articulat
nominativ-acuzativ singular stâlp stâlpul
plural stâlpi stâlpii
genitiv-dativ singular stâlp stâlpului
plural stâlpi stâlpilor
vocativ singular
plural

stâlpi   verb tranzitiv
Surse flexiune: DLRM '58
infinitiv infinitiv lung participiu gerunziu imperativ pers. a II-a
(a) stâlpi stâlpire stâlpit stâlpind singular plural
stâlpește stâlpiți
numărul persoana prezent conjunctiv prezent imperfect perfect simplu mai mult ca perfect
singular I (eu) stâlpesc (să) stâlpesc stâlpeam stâlpii stâlpisem
a II-a (tu) stâlpești (să) stâlpești stâlpeai stâlpiși stâlpiseși
a III-a (el, ea) stâlpește (să) stâlpească stâlpea stâlpi stâlpise
plural I (noi) stâlpim (să) stâlpim stâlpeam stâlpirăm stâlpiserăm, stâlpisem*
a II-a (voi) stâlpiți (să) stâlpiți stâlpeați stâlpirăți stâlpiserăți, stâlpiseți*
a III-a (ei, ele) stâlpesc (să) stâlpească stâlpeau stâlpi stâlpiseră
* Formă nerecomandată