URCIORÚȘ1, urciorușe, s. n. Urcioraș. [Var.: ulciorúș s. n.] – Urcior1 + suf. -uș. (Sursa: DEX '98 )

URCIORÚȘ2, urciorușe, s. n. (Rar) Diminutiv al lui urcior2. – Urcior2 + suf. -uș. (Sursa: DEX '98 )

urciorúș s. n., pl. urciorúșe (Sursa: Ortografic )

Declinări/Conjugări
urcioruș   substantiv neutru nearticulat articulat
nominativ-acuzativ singular urcioruș urciorușul
plural urciorușe urciorușele
genitiv-dativ singular urcioruș urciorușului
plural urciorușe urciorușelor
vocativ singular
plural