ÎNDESTÚL adv. v. destul, îndeajuns, suficient. (Sursa: Sinonime )
îndestul (m.pl. -li) adjectiv | masculin | feminin | nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | nominativ-acuzativ | singular | îndestul | îndestulul | îndestulă | îndestula | plural | îndestuli | îndestulii | îndestule | îndestulele | genitiv-dativ | singular | îndestul | îndestulului | îndestule | îndestulei | plural | îndestuli | îndestulilor | îndestule | îndestulelor | vocativ | singular | îndestulule | îndestulo | plural | îndestulilor | îndestulelor | îndestul (m.pl. -ui) adjectiv | masculin | feminin | nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | nominativ-acuzativ | singular | îndestul | îndestulul | îndestulă | îndestula | plural | îndestui | îndestuii | îndestule | îndestulele | genitiv-dativ | singular | îndestul | îndestulului | îndestule | îndestulei | plural | îndestui | îndestuilor | îndestule | îndestulelor | vocativ | singular | — | — | plural | — | — |
|