ȚUȚÚI s. v. țugui, țuguitură. (Sursa: Sinonime )
țuțúi s. n., pl. țuțúiuri/țuțúie (Sursa: Ortografic )
țuțui (pl. -e) substantiv neutru | nearticulat | articulat | nominativ-acuzativ | singular | țuțui | țuțuiul | plural | țuțuie | țuțuiele | genitiv-dativ | singular | țuțui | țuțuiului | plural | țuțuie | țuțuielor | vocativ | singular | țuțuiule | plural | țuțuielor | țuțui (pl. -uri) substantiv neutru | nearticulat | articulat | nominativ-acuzativ | singular | țuțui | țuțuiul | plural | țuțuiuri | țuțuiurile | genitiv-dativ | singular | țuțui | țuțuiului | plural | țuțuiuri | țuțuiurilor | vocativ | singular | țuțuiule | plural | țuțuiurilor | țuțuia (1- țui) verb | infinitiv | infinitiv lung | participiu | gerunziu | imperativ pers. a II-a | (a) țuțuia | țuțuiere | țuțuiat | țuțuind | singular | plural | țuțuie | țuțuiați | | numărul | persoana | prezent | conjunctiv prezent | imperfect | perfect simplu | mai mult ca perfect | singular | I (eu) | țuțui | (să) țuțui | țuțuiam | țuțuiai | țuțuiasem | a II-a (tu) | țuțui | (să) țuțui | țuțuiai | țuțuiași | țuțuiaseși | a III-a (el, ea) | țuțuie | (să) țuțuie | țuțuia | țuțuie | țuțuiase | plural | I (noi) | țuțuiem | (să) țuțuiem | țuțuiam | țuțuiarăm | țuțuiaserăm, țuțuiasem* | a II-a (voi) | țuțuiați | (să) țuțuiați | țuțuiați | țuțuiarăți | țuțuiaserăți, țuțuiaseți* | a III-a (ei, ele) | țuțuie | (să) țuțuie | țuțuiau | țuțuiară | țuțuiaseră | * Formă nerecomandată
|