ȚUȚÚI s. v. țugui, țuguitură. (Sursa: Sinonime )

țuțúi s. n., pl. țuțúiuri/țuțúie (Sursa: Ortografic )

Declinări/Conjugări
țuțui (pl. -e)   substantiv neutru nearticulat articulat
nominativ-acuzativ singular țuțui țuțuiul
plural țuțuie țuțuiele
genitiv-dativ singular țuțui țuțuiului
plural țuțuie țuțuielor
vocativ singular țuțuiule
plural țuțuielor

țuțui (pl. -uri)   substantiv neutru nearticulat articulat
nominativ-acuzativ singular țuțui țuțuiul
plural țuțuiuri țuțuiurile
genitiv-dativ singular țuțui țuțuiului
plural țuțuiuri țuțuiurilor
vocativ singular țuțuiule
plural țuțuiurilor

țuțuia (1- țui)   verb infinitiv infinitiv lung participiu gerunziu imperativ pers. a II-a
(a) țuțuia țuțuiere țuțuiat țuțuind singular plural
țuțuie țuțuiați
numărul persoana prezent conjunctiv prezent imperfect perfect simplu mai mult ca perfect
singular I (eu) țuțui (să) țuțui țuțuiam țuțuiai țuțuiasem
a II-a (tu) țuțui (să) țuțui țuțuiai țuțuiași țuțuiaseși
a III-a (el, ea) țuțuie (să) țuțuie țuțuia țuțuie țuțuiase
plural I (noi) țuțuiem (să) țuțuiem țuțuiam țuțuiarăm țuțuiaserăm, țuțuiasem*
a II-a (voi) țuțuiați (să) țuțuiați țuțuiați țuțuiarăți țuțuiaserăți, țuțuiaseți*
a III-a (ei, ele) țuțuie (să) țuțuie țuțuiau țuțuia țuțuiaseră
* Formă nerecomandată