BLEUMARÍN adj. invar., s. n. Albastru-închis. [Pr.: blö-] – Din fr. bleu marine. (Sursa: DEX '98 )

BLEUMARIN [pr.: blömarín] adj. invar. Care este de culoare albastru-închisă. [Art. bleumarinul] /<fr. bleumarine (Sursa: NODEX )

BLEUMARÍN adj.invar. Albastru-închis. [Pron. blömarin. / < fr. bleu (à la) marine]. (Sursa: DN )

BLEUMARÍN adj. inv., s. n. (de) culoare albastru-închis. (< fr. bleu / à la / marine) (Sursa: MDN )

BLEUMARÍN adj. invar. Albastru-închis. [Pr.: blömarin] – Fr. bleu marine. (Sursa: DLRM )

Declinări/Conjugări
bleumarin   substantiv neutru nearticulat articulat
nominativ-acuzativ singular bleumarin bleumarinul
plural
genitiv-dativ singular bleumarin bleumarinului
plural
vocativ singular
plural