BLÓNDĂ, blonde, s. f. (Înv.) Dantelă albă, ușoară, de mătase. – Din fr. blonde. (Sursa: DEX '98 )

BLÓNDĂ, blonde, s. f. (Înv.) Dantelă albă, ușoară, de mătase. – Fr. blonde. (Sursa: DLRM )

blóndă (dantelă) (înv.) s. f., g.-d. art. blóndei; pl. blónde (Sursa: DOOM 2 )

Declinări/Conjugări
blondă   substantiv feminin nearticulat articulat
nominativ-acuzativ singular blondă blonda
plural blonde blondele
genitiv-dativ singular blonde blondei
plural blonde blondelor
vocativ singular blondă, blondo
plural blondelor