BOY s.m. (Rar) 1. Servitor indigen din colonii (mai ales în hoteluri). 2. Dansator dintr-un ansamblu de music-hall. [< engl. boy – băiat]. (Sursa: DN )

BOY s. m. 1. servitor indigen din colonii; liftier (în hoteluri). 2. dansator dintr-un ansamblu de music-hall. (< engl. boy, băiat) (Sursa: MDN )

boy (angl.) s. m., art. bóy-ul; pl. bóy, art. bóy-i [pron. bó-iĭ] (Sursa: DOOM 2 )

Declinări/Conjugări
boy   substantiv masculin nearticulat articulat
nominativ-acuzativ singular boy boyul
plural boy boyi
genitiv-dativ singular boy boyului
plural boy boylor
vocativ singular boyule
plural boylor