caransebeșeán adj. m., s. m., pl. caransebeșéni; f. sg. caransebeșeánă, pl. caransebeșéne (Sursa: Ortografic )
caransebeșean substantiv | masculin | feminin | nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | nominativ-acuzativ | singular | caransebeșean | caransebeșeanul | caransebeșeană | caransebeșeana | plural | caransebeșeni | caransebeșenii | caransebeșene | caransebeșenele | genitiv-dativ | singular | caransebeșean | caransebeșeanului | caransebeșene | caransebeșenei | plural | caransebeșeni | caransebeșenilor | caransebeșene | caransebeșenelor | vocativ | singular | — | — | plural | — | — |
|