|
caransebeșeán adj. m., s. m., pl. caransebeșéni; f. sg. caransebeșeánă, pl. caransebeșéne (Sursa: Ortografic )
| caransebeșean substantiv | masculin | feminin | | nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | | nominativ-acuzativ | singular | caransebeșean | caransebeșeanul | caransebeșeană | caransebeșeana | | plural | caransebeșeni | caransebeșenii | caransebeșene | caransebeșenele | | genitiv-dativ | singular | caransebeșean | caransebeșeanului | caransebeșene | caransebeșenei | | plural | caransebeșeni | caransebeșenilor | caransebeșene | caransebeșenelor | | vocativ | singular | — | — | | plural | — | — |
|