CONFESÍV, -Ă, confesivi, -e, adj. (Li vr.) De confesiune. – Din confesa. (Sursa: DEX '98 )

CONFESÍV, -Ă adj. (Liv.) Cu caracter de confesiune. [< confes(iune) + -iv]. (Sursa: DN )

CONFESÍV, -Ă adj. cu caracter de confesiune. (< confes/a/ + -iv) (Sursa: MDN )

confesív adj. m., pl. confesívi; f. sg. confesívă, pl. confesíve (Sursa: Ortografic )

Declinări/Conjugări
confesiv   adjectiv masculin feminin
nearticulat articulat nearticulat articulat
nominativ-acuzativ singular confesiv confesivul confesi confesiva
plural confesivi confesivii confesive confesivele
genitiv-dativ singular confesiv confesivului confesive confesivei
plural confesivi confesivilor confesive confesivelor
vocativ singular confesivule confesivo
plural confesivilor confesivelor