DÂMBOVIȚEÁN, -Ă, dâmbovițeni, -e, s. m., adj. 1. S. m. Persoană născută și crescută în județul Dâmbovița. 2. Adj., s. m. (Locuitor) din județul Dâmbovița. – Dâmbovița (n. pr.) + suf. -ean. (Sursa: DEX '98 )
dâmbovițeán adj. m., s. m., pl. dâmbovițéni; f. sg. dâmbovițeánă, pl. dâmbovițéne (Sursa: Ortografic )
dâmbovițean adjectiv | masculin | feminin | nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | nominativ-acuzativ | singular | dâmbovițean | dâmbovițeanul | dâmbovițeană | dâmbovițeana | plural | dâmbovițeni | dâmbovițenii | dâmbovițene | dâmbovițenele | genitiv-dativ | singular | dâmbovițean | dâmbovițeanului | dâmbovițene | dâmbovițenei | plural | dâmbovițeni | dâmbovițenilor | dâmbovițene | dâmbovițenelor | vocativ | singular | dâmbovițene, dâmbovițeanule | dâmbovițeano | plural | dâmbovițenilor | dâmbovițenelor |
|