HANGÉR, hangere (hangeruri), s. n. Pumnal mare, încovoiat. – Din tc. hancer. (Sursa: DEX '98 )
HANGÉR ~e n. Pumnal mare cu lama încovoiată. /<turc. hancer (Sursa: NODEX )
HANGÉR s. (înv. și reg.) șiș. (Sursa: Sinonime )
hangér s. n., pl. hangére (Sursa: Ortografic )
hanger (pl. -e) substantiv neutru | nearticulat | articulat | nominativ-acuzativ | singular | hanger | hangerul | plural | hangere | hangerele | genitiv-dativ | singular | hanger | hangerului | plural | hangere | hangerelor | vocativ | singular | — | plural | — | hanger (pl. -uri) substantiv neutru | nearticulat | articulat | nominativ-acuzativ | singular | hanger | hangerul | plural | hangeruri | hangerurile | genitiv-dativ | singular | hanger | hangerului | plural | hangeruri | hangerurilor | vocativ | singular | — | plural | — |
|