|
itém2 s. m. / s. n., pl. itémi / itémuri / itéme (Sursa: DOOM 2 )
| item (pl. itemi) substantiv masculin | nearticulat | articulat | | nominativ-acuzativ | singular | item | itemul | | plural | itemi | itemii | | genitiv-dativ | singular | item | itemului | | plural | itemi | itemilor | | vocativ | singular | — | | plural | — | item (adv.) invariabil | item (pl. iteme) substantiv neutru | nearticulat | articulat | | nominativ-acuzativ | singular | item | itemul | | plural | iteme | itemele | | genitiv-dativ | singular | item | itemului | | plural | iteme | itemelor | | vocativ | singular | — | | plural | — | | item (pl. itemuri) substantiv neutru | nearticulat | articulat | | nominativ-acuzativ | singular | item | itemul | | plural | itemuri | itemurile | | genitiv-dativ | singular | item | itemului | | plural | itemuri | itemurilor | | vocativ | singular | — | | plural | — |
|