|
ODOÁRE s. f. v. odor2. (Sursa: DEX '98 )
ODOÁRE s. f. miros. (< fr. odeur) (Sursa: MDN )
| odoare substantiv feminin | nearticulat | articulat | | nominativ-acuzativ | singular | odoare | odoarea | | plural | odoruri | odorurile | | genitiv-dativ | singular | odori | odoarei | | plural | odoruri | odorurilor | | vocativ | singular | odoare, odoareo | | plural | odorurilor | | odor (obiect; -oare) substantiv neutru | nearticulat | articulat | | nominativ-acuzativ | singular | odor | odorul | | plural | odoare | odoarele | | genitiv-dativ | singular | odor | odorului | | plural | odoare | odoarelor | | vocativ | singular | — | | plural | — |
|