portavóce s. f., g.-d. art. portavócei; pl. portavóce (Sursa: DOOM 2 )
PORTAVÓCE s. v. megafon. (Sursa: Sinonime )
portavoce (s.f.) substantiv feminin | nearticulat | articulat | nominativ-acuzativ | singular | portavoce | portavocea | plural | portavoce | portavocele | genitiv-dativ | singular | portavoce | portavocei | plural | portavoce | portavocelor | vocativ | singular | portavoce, portavoceo | plural | portavocelor | portavoce (s.n.) substantiv neutru | nearticulat | articulat | nominativ-acuzativ | singular | portavoce | portavocele | plural | portavoce | portavocele | genitiv-dativ | singular | portavoce | portavocelui | plural | portavoce | portavocelor | vocativ | singular | portavoce | plural | portavocelor |
|