REINSTAURÁRE, reinstaurări, s. f. Acțiunea de a reinstaura. [Pr.: -sta-u-] – V. reinstaura. (Sursa: DEX '98 )

REINSTAURÁRE s.f. Acțiunea de a reinstaura și rezultatul ei. [< reinstaura]. (Sursa: DN )

REINSTAURÁRE s. v. restaurare. (Sursa: Sinonime )

reinstauráre s. f. (sil. re-in-), pl. reinstaurări (Sursa: Ortografic )

Declinări/Conjugări
reinstaura   verb tranzitiv infinitiv infinitiv lung participiu gerunziu imperativ pers. a II-a
(a) reinstaura reinstaurare reinstaurat reinstaurând singular plural
reinstaurea reinstaurați
numărul persoana prezent conjunctiv prezent imperfect perfect simplu mai mult ca perfect
singular I (eu) reinstaurez (să) reinstaurez reinstauram reinstaurai reinstaurasem
a II-a (tu) reinstaurezi (să) reinstaurezi reinstaurai reinstaurași reinstauraseși
a III-a (el, ea) reinstaurea (să) reinstaureze reinstaura reinstaură reinstaurase
plural I (noi) reinstaurăm (să) reinstaurăm reinstauram reinstaurarăm reinstauraserăm, reinstaurasem*
a II-a (voi) reinstaurați (să) reinstaurați reinstaurați reinstaurarăți reinstauraserăți, reinstauraseți*
a III-a (ei, ele) reinstaurea (să) reinstaureze reinstaurau reinstaura reinstauraseră
* Formă nerecomandată

reinstaurare   substantiv feminin nearticulat articulat
nominativ-acuzativ singular reinstaurare reinstaurarea
plural reinstaurări reinstaurările
genitiv-dativ singular reinstaurări reinstaurării
plural reinstaurări reinstaurărilor
vocativ singular reinstaurare, reinstaurareo
plural reinstaurărilor