|
SUVENÍRE s. f. v. suvenir. (Sursa: DEX '98 )
SUVENÍRE s.f. v. suvenir. (Sursa: DN )
| suvenir (pl. -e) substantiv neutru | nearticulat | articulat | | nominativ-acuzativ | singular | suvenir | suvenirul | | plural | suvenire | suvenirele | | genitiv-dativ | singular | suvenir | suvenirului | | plural | suvenire | suvenirelor | | vocativ | singular | — | | plural | — | | suvenire substantiv feminin | nearticulat | articulat | | nominativ-acuzativ | singular | suvenire | suvenirea | | plural | suveniri | suvenirile | | genitiv-dativ | singular | suveniri | suvenirii | | plural | suveniri | suvenirilor | | vocativ | singular | suvenire, suvenireo | | plural | suvenirilor |
|