SUVENÍRE s. f. v. suvenir. (Sursa: DEX '98 )
SUVENÍRE s.f. v. suvenir. (Sursa: DN )
suvenir (pl. -e) substantiv neutru | nearticulat | articulat | nominativ-acuzativ | singular | suvenir | suvenirul | plural | suvenire | suvenirele | genitiv-dativ | singular | suvenir | suvenirului | plural | suvenire | suvenirelor | vocativ | singular | — | plural | — | suvenire substantiv feminin | nearticulat | articulat | nominativ-acuzativ | singular | suvenire | suvenirea | plural | suveniri | suvenirile | genitiv-dativ | singular | suveniri | suvenirii | plural | suveniri | suvenirilor | vocativ | singular | suvenire, suvenireo | plural | suvenirilor |
|