|  
				
				
 TÂRGUMUREȘEÁN, -Ă, târgumureșéni, -e, s.m., adj. v. târgmureșean. (Târgu-Mureș (n.pr.) + suf. -ean)  (Sursa: DOOM )   
  |  târgumureșean   substantiv  |  masculin |  feminin |     | nearticulat |  articulat |  nearticulat |  articulat |     | nominativ-acuzativ |  singular |   târgumureșean  |   târgumureșeanul  |   târgumureșeană  |   târgumureșeana  |     | plural |   târgumureșeni  |   târgumureșenii  |   târgumureșene  |   târgumureșenele  |     | genitiv-dativ |  singular |   târgumureșean  |   târgumureșeanului  |   târgumureșene  |   târgumureșenei  |     | plural |   târgumureșeni  |   târgumureșenilor  |   târgumureșene  |   târgumureșenelor  |     | vocativ |  singular |   —  |   —  |     | plural |   —  |   —  |      			
			 |