TÂRGUMUREȘEÁN, -Ă, târgumureșéni, -e, s.m., adj. v. târgmureșean. (Târgu-Mureș (n.pr.) + suf. -ean) (Sursa: DOOM )
târgumureșean substantiv | masculin | feminin | nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | nominativ-acuzativ | singular | târgumureșean | târgumureșeanul | târgumureșeană | târgumureșeana | plural | târgumureșeni | târgumureșenii | târgumureșene | târgumureșenele | genitiv-dativ | singular | târgumureșean | târgumureșeanului | târgumureșene | târgumureșenei | plural | târgumureșeni | târgumureșenilor | târgumureșene | târgumureșenelor | vocativ | singular | — | — | plural | — | — |
|